W końcu lat 70-tych, gdy powstająca Konfederacja Polski Niepodległej głosiła hasło: ”Rewolucja bez rewolucji!” niezadowolenie społeczne osiągało apogeum. W wyniku pogarszającej się sytuacji gospodarczej wzrastała niechęć i pojawiało się coraz więcej głosów krytycznych wobec komunistycznych władz.
W 1980 roku wybuchły pierwsze strajki w zakładach pracy. Przez kilka miesięcy trwały z różnym natężeniem, aby w sierpniu za przykładem Stoczni Gdańskiej, a później zakładów Trójmiasta, wezbrać na sile. W Kielcach strajk rozpoczęła załoga Fabryki Łożysk Tocznych Iska, a za nią FSS „Polmo-SHL”, „Chemarze” i inne.
Po trudnych negocjacjach z rządem, toczących się w atmosferze zastraszenia i groźby użycia siły ze strony władz, w Szczecinie i Gdańsku podpisano porozumienia, w myśl których mogły powstać niezależne związki zawodowe. W Kielcach negocjacje trwały dłużej. Dopiero 18 września władze ustąpiły. Zawiązano Międzyzakładowy Komitet Założycielski Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych, którego delegaci kilka dni później dołączyli do Lecha Wałęsy i podpisali w Warszawie deklarację o utworzeniu Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSSZ „Solidarność”.
Wydarzenia związane z podpisaniem porozumień sierpniowych i rozpoczęciem działalności związków zawodowych w Kielcach zostały przedstawione na jednej z naszych wystaw plenerowych, której zapis cyfrowy znajdą państwo pod linkiem: http://www.mhki.kielce.eu/wystawa-do-wypozyczenia/dni-solidarnosci-poroz...
W bieżącym roku do naszej kolekcji eksponatów związanych z FŁT „Iskra” trafił sztandar NSZZ Solidarność z roku 1980 podarowany przez Pana Andrzeja Jaworka, obecnego przewodniczącego KZ NSZZ „Solidarność” w NSK Bearings Polska S.A. Wykonany w klasztorze na Świętej Katarzynie sztandar był wyrazem patriotycznego zaangażowania załogi zakładów. Orzeł wyhaftowany na lewej stronie pierwotnie nie miał korony. Po kilku miesiącach zarząd związku mimo niesprzyjających warunków politycznych, postanowił, że korona zostanie doszyta, jednak wydarzenia roku 1981 uniemożliwiły realizację tego pomysłu. ZOMO skonfiskowało sztandar wraz z materiałami i dokumentami zakładowej Solidarności i przez lata miejsce jego przechowywania było nieznane. Dopiero w roku 1989 odkryto, że sztandar znajduje się w podziemiach budynku OPZZ w Warszawie, gdzie składowano także inne przedmioty związane z działalnością patriotyczną związków zawodowych (jak twierdziły władze OPZZ przechowywane przedmioty miały być zalążkiem kolekcji przyszłego muzeum poświęconego ruchom robotniczym). W lipcu 1989 p. działacze związkowi: Andrzej Jaworek wraz z Wacławem Gajosem i Andrzejem Po przywiezieniu sztandaru do Kielc, dokonano jego ponownego poświęcenia w kościele pw. Niepokalanego Serca NMP w Kielcach. Następnie został oddany w ręce sióstr Bernardynek, które wykonały koronę.
