Urodziła się w Książu Wielkim. Średnią szkołę ukończyła w Kielcach, po czym studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Pod panieńskim nazwiskiem Zasuszanka napisała w 1930 r. słowa Hymnu lotników Polskich, do melodii por. pilota Stanisława Latwisa. W latach 1932–1939 uczyła w II Żeńskim Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego w Warszawie. Czas okupacji niemieckiej spędziła w Wielkiej Brytanii, gdzie była m.in. spikerką BBC. Jej wielka pasją całego życia było lotnictwo. Pisywała artykuły na tematy lotnicze, organizowała koła LOPP. Jej dziełem jest korekta księgi pamiątkowej „Ku czci poległych lotników”, wydanej w 1933 r. z okazji odsłonięcia pomnika „Lotnika” w Warszawie. W roku 1939 wraz z mężem kpt. obserwatorem Krzysztofem Dobrowolskim wyjechała do Wielkiej Brytanii. Pełniła tam rolę korespondenta prasowego piszącego o polskich lotnikach. Była matką chrzestną sztandaru polskich lotników, który dotarł do Anglii z okupowanego kraju. W 1947 r. znalazła się w Polsce i dalej realizowała swoje lotnicze pasje w Aeroklubie Kieleckim. Pracowała jako kustosz w Muzeum Świętokrzyskim. Zorganizowała trzy muzea literackie: Sienkiewicza w Oblęgorku, Żeromskiego w Kielcach oraz Kochanowskiego w Czarnolesie. Opiekowała się poetką Marią Cedro-Biskupową z Wilkowa, poetką Katarzyną Zaborowską, poetą Wojciechem Grzegorczykiem-Poniewierką z Krajna oraz rzeźbiarzem ludowym Józefem Piłatem. Zmarła 13 stycznia 1989 r., pochowana została w grobie rodzinnym na cmentarzu Starym w Kielcach.
Odznaczona m.in. odznaką „Zasłużonego Działacza Kultury”, złotą odznaką „Za opiekę nad zabytkami”. W 1984 r. otrzymała nagrodę im. Stanisława Staszica.
Jej imię nosi od 1997 r. ulica na osiedlu Słoneczne Wzgórze.