Urodził się 14 września 1888 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Uczył się w gimnazjum w Kielcach, a po strajku szkolnym w 1905 r. dokończył naukę i studiował geologię w Petersburgu. Po powrocie do Polski pracował na Uniwersytecie Warszawskim. W 1920 r. walczył w wojnie polsko-radzieckiej. Po utworzeniu w 1919 r. Państwowego Instytutu Geologicznego Samsonowicz podjął pracę jako redaktor wydawnictw instytutu. Prowadził też badania geologiczne w Górach Świętokrzyskich, na Niżu Polskim i na Wołyniu. W 1922 r. odkrył złoże hematytu i syderytu w Rudkach koło Nowej Słupi, na którym otwarto kopalnię „Staszic”. Wraz ze Stefanem Krukowskim odkrył neolityczna neolityczną kopalnię krzemieni pasiastych w Krzemionkach. Był profesorem geologii regionalnej Polski na Uniwersytecie Warszawskim i w Zakładzie Paleontologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W czasie okupacji działał w tajnym nauczaniu. Po wojnie wraz z Marianem Książkiewiczem wydał „Zarys geologii Polski”, pierwszy podręcznik geologii regionalnej Polski. Był członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk i przewodniczącym Komitetu Geologicznego Zakładu Nauk Geologicznych PAN oraz redaktorem Acta Geologia Polonica. Zmarł 3 listopada 1959 r. w Warszawie.
Od 1971 r. jego imię nosi niewielka ulica na osiedlu domów jednorodzinnych w północnej części Kielc.