Absolwentka Aleksandryjsko-Maryjskiego Instytutu Wychowania Panien w Warszawie, który ukończyła ze świadectwem nauczycielki domowej. Początkowo uczyła w Rządowym Gimnazjum Żeńskim w Kielcach. Później została właścicielką pensji żeńskiej w Kielcach, założonej w 1903 r. jako trzyklasowe progimnazjum z językiem wykładowym rosyjskim. Szkoła mieściła się przy ul. Niecałej 4, a następnie ul. Sienkiewicza. W 1905 r. uzyskała zgodę na przekształcenie szkoły w placówkę bez praw, lecz z polskim językiem nauczania. W 1906 r. przekształcono ją w pełne siedmioklasowe gimnazjum, w którym dodatkowo uczono buchalterii. W szkole urządzano wystawy prac uczennic oraz przedstawienia teatralne. Szkoła mieściła się wówczas przy ul. Bodzentyńskiej 1. Cieszyła się dużym powodzeniem, uczennicami były dziewczęta różnych wyznań. W szkole organizowały odczyty działające w Kielcach towarzystwa oświatowe, prowadzone były zajęcia dla analfabetów przez Stowarzyszenie Kursów dla Analfabetów Dorosłych. W 1914 r. przy gimnazjum otwarto dwuklasową szkołę elementarną. Po I wojnie światowej na bazie szkoły powstało Żeńskie Seminarium Nauczycielskie im. Królowej Jadwigi.
Znojkiewiczowa sympatyzowała ze Związkiem Postępowo-Demokratycznym, była członkiem Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Kielcach.
Jej imię nadano w 1997 r. wewnętrznej przyblokowej uliczce na osiedlu Słoneczne Wzgórze.