Urodził się w 1902 r. w okolicach Miechowa w rodzinie ewangelickiej. Do szkoły chodził w Kielcach, tutaj skończył gimnazjum męskie, a w 1928 r. ukończył studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Po odbyciu służby wojskowej podjął pracę jako inspektor w Okręgowym Zarządzie PCK w Kielcach. Do jego więc obowiązków należało m.in. zapewnienie pomocy lekarskiej dla bezrobotnych, zwalczanie chorób zakaźnych, dożywianie dzieci oraz organizowanie im wczasów leczniczych.
W 1915 r. wstąpił się do pierwszej w Kielcach drużyny harcerskiej. Jako harcerz rozbrajał Austriaków w listopadzie 1918 r., pilnował magazynów i zakładów pracy. Kampanię wrześniową spędził walcząc z Niemcami jako dowódca kompanii 4 PP Leg. Po powrocie do Kielc organizował pomoc dla bezdomnych, sierot, zajmował się poszukiwaniem zaginionych, otaczaniem opieką rodzin jeńców wojennych; jako przedstawiciel Międzynarodowego Czerwonego Krzyża walczył o poprawienie warunków jeńców wojennych przetrzymywanych w mieście. Do końca okupacji utrzymywał kontakt z podziemiem, zaopatrując m.in. oddziały partyzanckie w duże ilości środków opatrunkowych i lekarstw. Zajmował się też przechowywaniem oraz zabezpieczaniem przed Niemcami sprzętu harcerskiego, który długie jeszcze lata służył drużynom harcerskim po wyzwoleniu.
W 1940 r. małżonkowie Jadwiga i Edward Meissnerowie, jako ewangelicy uznani przez okupantów za Niemców, kategorycznie odmówili podpisania volkslisty.
W wyzwolonej Polsce kierował oddziałem Polskiego Czerwonego Krzyża w Kielcach, był członkiem Zarządu Głównego PCK. Zmarł w Kielcach 17 lutego 1957 r., pochowany jest na cmentarzu ewangelickim.
Jego pamięci poświęcona jest tablica na domu przy ul. Sienkiewicza 34.
Od 1988 r. jest patronem ulicy na osiedlu Pod Dalnią.