Urodził się 16 stycznia 1889 r. w Niegardowie koło Miechowa. W 1899 r. rozpoczął naukę w kieleckim męskim gimnazjum. W 1905 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach. Jako kleryk został kapelanem bpa Augustyna Łosińskiego, zaś jako diakon w lutym 1911 r. wikariuszem w Chęcinach, i w tym roku otrzymał święcenia z rąk bpa K. Ruszkiewicza w kościele Św. Krzyża w Warszawie. Od sierpnia 1911 r. podjął obowiązki wikariusza w Koniemłotach, od sierpnia 1914 r. obowiązki wikariusza i prefekta szkół w Olkuszu. W 1917 r. został prefektem Szkoły Powszechnej im. S. Staszica w Kielcach, w 1919 r. w Gimnazjum Emilii Znojkiewiczowej w Kielcach, a następnie w Gimnazjum Żeńskim im. A. Mickiewicza i Gimnazjum im. M. Curie-Skłodowskiej w Kielcach. W kwietniu 1920 r. został ponownie kapelanem bpa Łosińskiego. Od 1922 podjął obowiązki duszpasterskie wśród emigracji polskiej we Francji (Montceaules Mines). W 1926 r. został odwołany i mianowany notariuszem Kurii Diecezjalnej, a od której od 1929 r. był kanclerzem. W 1934 r. został prefektem Gimnazjum Żeńskiego im. Joanny Skuchowej. Od sierpnia 1939 r. zwolniony z obowiązków kanclerza Kurii i mianowany radcą Kurii i pracownikiem Sądu Biskupiego. Wiosną 1953 r. złożył rezygnację z urzędów i przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Kielcach.
Był jednym z fundatorów kościoła św. Teresy na Słowiku, a także szambelanem papieża Piusa XI, kanonikiem Kapituły Kieleckiej, prałatem Kapituły Wiślickiej. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Złotym Krzyżem Polskiego Czerwonego Krzyża. Zmarł 9 czerwca 1972 r. w Kielcach.
Jego imię nosi od 1979 r. niewielka ulica na Słowiku prowadząca do tamtejszego kościoła parafialnego.