78 lat temu Warszawa stanęła do walki o wolność. W ciągu 63 dni walk mieszkańcy – powstańcy i cywile złożyli ogromną, krwawą ofiarę. W trakcie dwumiesięcznych walk straty po stronie powstańców wyniosły ok. 16 tys. zabitych i zaginionych, 20 tys. rannych i 15 tys. wziętych do niewoli. Zginęło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy.
Sanitariuszką i łączniczką w Powstaniu Warszawskim była między innymi porucznik Maria (Lilka) Kowalska-Bubnow (1923–2015). Wybitny dermatolog, jeden z najlepszych w Polsce znawców trądu, wychowawca wielu pokoleń lekarzy.
Maria (Lilka) Kowalska-Bubnow urodziła się w Brześciu nad Bugiem. W czasie II wojny światowej, ojciec - oficer w 1941 r. został wywieziony do Rosji i zginął w Katyniu, natomiast Maria z matką znalazła się w Warszawie, gdzie podczas okupacji zdała na tajnych kompletach maturę i rozpoczęła studia lekarskie w Szkole Zaorskiego. Po upadku Powstania Warszawskiego, jako porucznik AK znalazła się w niemieckim obozie w Zeithan. Po powrocie do Warszawy w 1945 r. kontynuowała studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1951 r. po uzyskaniu dyplomu lekarza rozpoczęła pracę w Klinice Dermatologicznej, w której uzyskała oba stopnie specjalizacji. Zajmowała się chorobami zawodowymi, a także zbierała materiały i przygotowywała pracę doktorską. W 1961 r. dr Kowalska z przyczyn rodzinnych zrezygnowała z pracy w klinice i wyjechała do Kielc, gdzie pracowała do ostatnich dni swojego życia. W latach 1961–1979 dr Kowalska wykształciła kilkudziesięciu specjalistów dermatologów. Uczyła nie tylko praktycznej wiedzy, lecz także szacunku dla pacjenta, a jej uczniowie do dziś pamiętają często powtarzane przez nią słowa, że „wyrozumiałość, łagodność i miłość do ludzi to cechy, które powinny dotyczyć każdego, kto wybrał zawód lekarza”.
W galerii powojenne zdjęcia dr Marii Kowalskiej-Bubnow.
