Urodził się 13 października 1803 w Zamchu, uczył w Szkole Zamoyskich w Szczebrzeszynie, a później – od 1822 r. – studiował w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Po otrzymaniu stypendium Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1829 r. wyjechał do Drezna, później do Paryża, i wreszcie został w Rzymie uczniem wielkiego rzeźbiarza duńskiego Bertela Thorvaldsena. W 1834 r. przyjechał do Krakowa, gdzie malował obrazy do kościołów, a wkrótce ożenił się w 1835 r. z Anastazją Głowacką. W 1839 r. wyjechał do Moskwy; gdzie wykładał rysunek na Wydziale Matematyki. Po pięciu latach zamieszkał w Warszawie, gdzie do 1864 r. był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych. Wykształcił między innymi: Władysława Czachórskiego, Józefa Brodowskiego (młodszego), Franciszka Kostrzewskiego, Pantaleona Szyndlera, Henryka Redlicha, Ignacego Jasińskiego oraz Alfreda Kowalskiego-Wierusza. Był współzałożycielem „Zachęty”. Pod koniec życia przeniósł się do Kielc, gdzie mieszkała spowinowacona z nim rodzina Jarońskich.
Zmarł 7 września 1886 w Kielcach, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
W 1992 r. jego imię nadano małej uliczce na Siejach.