Urodził się 17 września 1790 r. w Augustusburgu w Saksonii, jako syn Krystiana, zarządcy dóbr królewskich, i Concordii z Bachów. Wraz z młodszym bratem Ernestem Leopoldem ukończył słynną akademię górniczą w saksońskim Freibergu, studiując u wybitnych uczonych: geologa Abrahama Gottloba Wernera, mineraloga Johanna Carla Freislbena i chemika Wilhelma Augusta Lampadiusa. Po ukończeniu akademii odbył jeszcze studia prawnicze na uniwersytecie w Lipsku. W latach 1813–14 brał udział w kampanii przy boku Napoleona, a potem pracował jako urzędnik górniczy w Saksonii. W 1816 r. został zaangażowany do służby w Królestwie Kongresowym wraz z innymi specjalistami saskimi (J.B. Pusch, F. Lempe, J. Klemm). W latach 1816–27 pełnił obowiązki generalnego probierza, prowadził badania nad polskimi gatunkami rud, był nauczycielem probierstwa i chemicznej analizy rud metali w Szkole Akademiczno-Górniczej w Kielcach. Od 1818 r. kierował w Białogonie budową pieców, procesem odciągania srebra z miedzi i ołowiu i budową nowych szybów górniczych. Po ustąpieniu Stanisława Staszica z kierowania Główną Dyrekcją Górniczą kielecka Akademia została zamknięta a prowadzona przez Kadena huta i walcownia kruszcowa zamienione na odlewnię żeliwa i wytwórnię maszyn. Do wybuchu powstania listopadowego Kaden brał udział w poszukiwaniu złóż soli w okolicach Buska. Krótko przed powstaniem listopadowym ożenił się i wyjechał do Saksonii. W 1833 r. został znowu przez Komisję Skarbu i Bank Polski zaangażowany do budowy dwóch wielkich pieców w Blachowni pod Częstochową i kierował tą hutą w latach 1835–45. W 1844 r. przystąpił do spółki do budowy huty w Inowłodziu nad Pilicą i objął jej kierownictwo techniczne. Powódź zniszczyła jednak źle zlokalizowany zakłada i pozbawiła Kadena całego majątku. Objął zaproponowane mu stanowisko głównego probierza mennicy warszawskiej i pracował na tym stanowisku w latach 1845–65.
Kaden lata całe gromadził zbiory mineralogiczno-petrograficzne, miał w domu bogate zbiory ptaków, motyli i chrząszczy ziem polskich. Utrzymywał ścisły kontakt z wieloma amatorami –kolekcjonerami polskimi i saskimi. Położył też duże zasługi jako probierz: interesował się żywo sposobem otrzymywania najkorzystniejszego i najczystszego stopu menniczego: mennica warszawska słynęła za jego czasów z wartościowego bilonu srebrnego; on wreszcie spowodował wydanie zarządzenia o przymusowej kontroli wszystkich wyrobów złotych i srebrnych w Królestwie.
Zmarł w Pilicy w 1873 r. Córki swoje powydawał za Polaków, syn Henryk po ukończeniu akademii w Freibergu pozostał jako urzędnik górniczy w Saksonii.
Imię Kadena nadano w 1984 r. krótkiej ulicy w sąsiedztwie historycznej osady przemysłowej na Białogonie.