Urodził się 9 sierpnia 1890 r. w Proszowicach. Do szkoły elementarnej uczęszczał w swej rodzinnej miejscowości. Naukę kontynuował w Państwowym Progimnazjum w Pińczowie. W 1906 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. W okresie 1911-1915 studiował w Katolickim Uniwersytecie w Innsbrucku, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 lipca 1913 r. Od 5 września 1916 r. wykładał archeologię biblijną, introdukcję do Pisma Świętego i egzegezę w kieleckim Wyższym Seminarium Duchownym.
W latach 1918-1936 był wicerektorem, a w okresie 1936-1939 rektorem tej uczelni.
W latach 20-tych doprowadził do powstania Związku Misyjnego Kleru. Wspierał ubogich alumnów. 16 listopada 1939 r. objął stanowisko proboszcza parafii katedralnej w Kielcach. Roztaczał opiekę nad bezdomnymi. Rozdawał im ubrania, pożywienie, pieniądze.
Aby pomagać polskim żołnierzom, którzy przebywali w obozach jenieckich na terenie miasta oraz więźniom Niemieckiego Zakładu Karnego przy ul. Zamkowej, został kapelanem Polskiego Czerwonego Krzyża. Ks. Pawłowski pomagał im materialnie, duchowo, przemycał listy do rodzin, ułatwiał ucieczki. Wspierał zarówno Polaków jak i Żydów.Ukrywał także chorych i rannych członków organizacji podziemnych. Dzięki niemu Caritas działająca przy parafii katedralnej od początku 1940 r., wydawała obiady dla ubogich.
W swoich kazaniach przemycał treści patriotyczne. 10 lutego 1941 r. Ks. Pawłowski został aresztowany przez Niemców.
15 kwietnia 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. 4 maja 1941 r. przewieziono go do KL Dachau, gdzie 9 stycznia 1942 r. został zamordowany. 13 czerwca 1999 r. podczas mszy w Warszawie ks. Józef Pawłowski został wraz ze 108 polskimi męczennikami wyniesiony na ołtarze przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Postać Bł. Józefa Pawłowskiego upamiętnia tablica w kościele Św. Trójcy w Kielcach.
Oprac. K. Otwinowski