Urodził się w Dąbrowie Górniczej; w 1906 r. ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu. W 1908 r. objął kierownictwo fabryki w Białogonie i rozpoczął jej gruntowną modernizację. Fabryka otrzymała wtedy nazwę „Zakłady Mechaniczne, Odlewnia, Fabryka Maszyn i Narzędzi Rolniczych”; zatrudniała wówczas 250 robotników. Wkrótce Skibiński wykupił fabrykę i rozwinął jej produkcję. W czasie I wojny światowej działał w Polskiej Centrali Zbożowej w Lublinie, będąc dyrektorem jej kieleckiej filii, zajmował się także pracą w Komisji Nadzorczej Krajowej Rady Gospodarczej w Lublinie. Działał też społecznie, był organizatorem Komitetu Opiekuńczego i Komitetu Aprowizacyjnego w Białogonie. Założył Stowarzyszenie Spółdzielcze „Ogniwo” w Białogonie, Towarzystwo Kredytowe i szkołę elementarną dla dzieci robotników, działał w Ochotniczej Straży Ogniowej. Zamordowany w napadzie bandyckim 16 grudnia 1945 r. w Białogonie. Pochowany na warszawskich Powązkach.
Jego imię nosi od 1984 r. ulica na Białogonie.